Golden retriever – o rasie

Golden Retriever jest jedną z najpopularniejszych ras psów zarówno w Europie jak i USA. Przyjazna, tolerancyjna postawa rasy czyni z niego wspaniałego, rodzinnego zwierzaka, a jego inteligencja czyni go zdolnym do pracy psem. Golden Retrievery wykorzystywane są przez myśliwych, w  śledzeniu, węszeniu narkotyków oraz w terapiach. Są także naturalnymi sportowcami i dobrze radzą sobie w sportach dla psów, takich jak zręczność (agility) i konkurencyjne posłuszeństwo (competitive obedience).

A jaki jest ten Golden Retriever?
Przede wszystkim jest bardzo inteligentny, towarzyski, piękny i lojalny.
Jest także żywy. Goldeny dojrzewają bardzo powoli, przez co długo nawet do trzeciego czwartego roku życia zachowują głupią, zabawną osobowość szczeniaka , co może być zarówno urocze, jak i denerwujące.
Pierwotnie hodowany dla wymagającego wysiłku fizycznego pozyskiwania kaczek i innego wodnego drobiu dla myśliwych, Golden potrzebuje codziennych ćwiczeń: spacerowania lub joggingu, wolnego czasu na podwórzu, biegu na plaży lub jeziorze (woda jest miłością Goldena) lub gier czy ćwiczeń. Podobnie jak inne inteligentne rasy, które zostały wyhodowane do pracy, muszą mieć do wykonania zadanie, takie jak przynoszenie gazety, budzenie członków rodziny lub konkurowanie w sporcie psów. Zmęczony Golden to szczęśliwy Golden.

Oprócz wykonywania ćwiczeń fizycznych i umysłowych ze swoim ukochanym goldenem powinieneś także być przygotowany do włączenia go w zajęcia rodzinne. Golden Retriever jest psem rodzinnym i musi być ze swoją “paczką”. Jeżeli decydujesz się na posiadanie Goldena musisz godzić się na spędzanie z nim każdej wolnej chwili. Będzie się kręcił i wylegiwał przy Twoich stopach.
Jest jedna potencjalna wada rasy: On zdecydowanie nie jest strażnikiem. Może się zdarzyć, że zaszczeka gdy przychodzą nieznajomi, ale nie licz na to. Najprawdopodobniej machnie ogonem i błyśnie charakterystycznym złotym uśmiechem.

Historia
Przez wiele lat istniała legenda, że ​​Golden Retriever pochodzi od rosyjskich owczarków kupionych w cyrku. W rzeczywistości rasa została opracowana w Szkocji, w górskim majątku Sir Dudleya Majoribanksa, później znanego jako Lord Tweedmouth.

Tweedmouth, podobnie jak wielu szlachciców swoich czasów, hodował zwierzęta wszelkiego rodzaju, próbując udoskonalić różne rasy. Zapisy hodowlane Tweedmouth z 1835 do 1890 roku pokazują, do czego dążył z Goldenem: utalentowany aporter – Tweedmouth był zagorzałym łowcą ptactwa wodnego – z doskonałym nosem, który byłby bardziej przydatny jako towarzysz łowiectwa niż seter i spaniel używane w tamtych czasach do odzyskania ustrzelonego ptactwa. Chciał również, aby pies był lojalny i zrównoważony w domu.

Istnieje teoria, według której Tweedmouth  skrzyżowano żółtego retriwera gładkowłosego o imieniu Nous z suką tweed water spaniela i otrzymał cztery, żółte szczenięta. Następnie w celu uszlachetnienia rasy skojarzył je z czarnymi wavy coated retrieverami (obecnie znanymi jako flat coated retrievery), seterami irlandzkimi i prawdopodobnie z bloodhoundami. Nowa rasa tak przypadła do gustu angielskim hodowcom, że postanowili ją rozpowszechnić.
Do 1913 roku psy te były rejestrowane pod nazwą złocisty flat coated (gładkowłosy). Później zaczęto je nazywać żółtymi (yellow) lub złocistymi (golden) retrieverami. Obecna nazwa obowiązuje od 1920 roku. Określenie “golden” związane jest z kolorem sierści. Nazwa “retriever” pochodzi od angielskiego czasownika “to retrieve”, który oznacza odzyskiwać/przynosić. W latach 60. XX wieku brytyjski związek kynologiczny uznał księgi hodowlane Lorda Marjoribanksa za dowód pochodzenia rasy.

Wygląd
Golden retriever występuje w dwóch liniach hodowlanych, które różnią się od siebie pod względem wyglądu. Linia angielska (Europejska): psy z tej linii mają jasne kremowe umaszczenie lub jasno złote. Sierść ich jest prosta bądź falowana.
Linia amerykańska: psy pochodzące z USA mają barwę od złotej aż po czekoladową, rzadko brązową, lecz nigdy nie mahoniową. Sierść może być prosta lub falowana. Budowa ich ciała jest znacznie delikatniejsza i smuklejsza od ich europejskich kuzynów.